Vai al contenuto

praetritus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.
participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo praetrītus praetrītă praetrītum
genitivo praetrītī praetrītae praetrītī
dativo praetrītō praetrītae praetrītō
accusativo praetrītŭm praetrītăm praetrītum
vocativo praetrītĕ praetrītă praetrītum
ablativo praetrītō praetrītā praetrītō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo praetrītī praetrītae praetrītă
genitivo praetrītōrum praetrītārum praetrītōrum
dativo praetrītīs praetrītīs praetrītīs
accusativo praetrītōs praetrītās praetrītă
vocativo praetrītī praetrītae praetrītă
ablativo praetrītīs praetrītīs praetrītīs

praetritus

  1. participio perfetto di praeterō
prae | trī | tŭs
  • (pronuncia classica) IPA: /prae̯ˈtriː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /prɛˈtri.tus/

dal verbo praeterō

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)