Vai al contenuto

irrumatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo irrumātus irrumātă irrumātum
genitivo irrumātī irrumātae irrumātī
dativo irrumātō irrumātae irrumātō
accusativo irrumātŭm irrumātăm irrumātum
vocativo irrumātĕ irrumātă irrumātum
ablativo irrumātō irrumātā irrumātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo irrumātī irrumātae irrumātă
genitivo irrumātōrum irrumātārum irrumātōrum
dativo irrumātīs irrumātīs irrumātīs
accusativo irrumātōs irrumātās irrumātă
vocativo irrumātī irrumātae irrumātă
ablativo irrumātīs irrumātīs irrumātīs

Voce verbale

irrumatus

  1. participio perfetto di irrumō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ir.ru.maː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo irrumō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)