irrisurus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo irrīsūrus irrīsūră irrīsūrum
genitivo irrīsūrī irrīsūrae irrīsūrī
dativo irrīsūrō irrīsūrae irrīsūrō
accusativo irrīsūrŭm irrīsūrăm irrīsūrum
vocativo irrīsūrĕ irrīsūră irrīsūrum
ablativo irrīsūrō irrīsūrā irrīsūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo irrīsūrī irrīsūrae irrīsūră
genitivo irrīsūrōrum irrīsūrārum irrīsūrōrum
dativo irrīsūrīs irrīsūrīs irrīsūrīs
accusativo irrīsūrōs irrīsūrās irrīsūră
vocativo irrīsūrī irrīsūrae irrīsūră
ablativo irrīsūrīs irrīsūrīs irrīsūrīs

Voce verbale

irrisurus

  1. participio futuro di irrīdĕo

Sillabazione[modifica]

ĭr | rī | sū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ir.riːˈsuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ir.riˈsu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo irrīdĕo

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)