irridendus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

gerundivo
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo irrīdendus irrīdendă irrīdendum
genitivo irrīdendī irrīdendae irrīdendī
dativo irrīdendō irrīdendae irrīdendō
accusativo irrīdendŭm irrīdendăm irrīdendum
vocativo irrīdendĕ irrīdendă irrīdendum
ablativo irrīdendō irrīdendā irrīdendō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo irrīdendī irrīdendae irrīdendă
genitivo irrīdendōrum irrīdendārum irrīdendōrum
dativo irrīdendīs irrīdendīs irrīdendīs
accusativo irrīdendōs irrīdendās irrīdendă
vocativo irrīdendī irrīdendae irrīdendă
ablativo irrīdendīs irrīdendīs irrīdendīs

Voce verbale

irridendus

  1. gerundivo di irrīdĕo

Sillabazione[modifica]

ĭr | rī | dĕn | dŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ir.riːˈden.dus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ir.riˈden.dus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo irrīdĕo

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)