iocaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo iocātūrus iocātūră iocātūrum
genitivo iocātūrī iocātūrae iocātūrī
dativo iocātūrō iocātūrae iocātūrō
accusativo iocātūrŭm iocātūrăm iocātūrum
vocativo iocātūrĕ iocātūră iocātūrum
ablativo iocātūrō iocātūrā iocātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo iocātūrī iocātūrae iocātūră
genitivo iocātūrōrum iocātūrārum iocātūrōrum
dativo iocātūrīs iocātūrīs iocātūrīs
accusativo iocātūrōs iocātūrās iocātūră
vocativo iocātūrī iocātūrae iocātūră
ablativo iocātūrīs iocātūrīs iocātūrīs

Voce verbale

iocaturus

  1. participio futuro di iocor

Sillabazione[modifica]

ĭŏ | cā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /jo.kaːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /jo.kaˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo iocor

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)