inlustraturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo inlustrātūrus inlustrātūră inlustrātūrum
genitivo inlustrātūrī inlustrātūrae inlustrātūrī
dativo inlustrātūrō inlustrātūrae inlustrātūrō
accusativo inlustrātūrŭm inlustrātūrăm inlustrātūrum
vocativo inlustrātūrĕ inlustrātūră inlustrātūrum
ablativo inlustrātūrō inlustrātūrā inlustrātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo inlustrātūrī inlustrātūrae inlustrātūră
genitivo inlustrātūrōrum inlustrātūrārum inlustrātūrōrum
dativo inlustrātūrīs inlustrātūrīs inlustrātūrīs
accusativo inlustrātūrōs inlustrātūrās inlustrātūră
vocativo inlustrātūrī inlustrātūrae inlustrātūră
ablativo inlustrātūrīs inlustrātūrīs inlustrātūrīs

Voce verbale

inlustraturus

  1. participio futuro di inlustrō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /in.luːs.traː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo inlustrō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)