incarnaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo incarnātūrus incarnātūră incarnātūrum
genitivo incarnātūrī incarnātūrae incarnātūrī
dativo incarnātūrō incarnātūrae incarnātūrō
accusativo incarnātūrŭm incarnātūrăm incarnātūrum
vocativo incarnātūrĕ incarnātūră incarnātūrum
ablativo incarnātūrō incarnātūrā incarnātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo incarnātūrī incarnātūrae incarnātūră
genitivo incarnātūrōrum incarnātūrārum incarnātūrōrum
dativo incarnātūrīs incarnātūrīs incarnātūrīs
accusativo incarnātūrōs incarnātūrās incarnātūră
vocativo incarnātūrī incarnātūrae incarnātūră
ablativo incarnātūrīs incarnātūrīs incarnātūrīs

Voce verbale

incarnaturus

  1. participio futuro di incarnō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /in.kar.naː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo incarnō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)