incarceratus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo incarcerātus incarcerātă incarcerātum
genitivo incarcerātī incarcerātae incarcerātī
dativo incarcerātō incarcerātae incarcerātō
accusativo incarcerātŭm incarcerātăm incarcerātum
vocativo incarcerātĕ incarcerātă incarcerātum
ablativo incarcerātō incarcerātā incarcerātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo incarcerātī incarcerātae incarcerātă
genitivo incarcerātōrum incarcerātārum incarcerātōrum
dativo incarcerātīs incarcerātīs incarcerātīs
accusativo incarcerātōs incarcerātās incarcerātă
vocativo incarcerātī incarcerātae incarcerātă
ablativo incarcerātīs incarcerātīs incarcerātīs

Voce verbale

incarceratus

  1. participio perfetto di incarcerō

Sillabazione[modifica]

ĭn | căr | cĕ | rā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /in.kar.keˈraː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /in.kar.t͡ʃeˈra.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo incarcerō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)