Vai al contenuto

incarceraturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo incarcerātūrus incarcerātūră incarcerātūrum
genitivo incarcerātūrī incarcerātūrae incarcerātūrī
dativo incarcerātūrō incarcerātūrae incarcerātūrō
accusativo incarcerātūrŭm incarcerātūrăm incarcerātūrum
vocativo incarcerātūrĕ incarcerātūră incarcerātūrum
ablativo incarcerātūrō incarcerātūrā incarcerātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo incarcerātūrī incarcerātūrae incarcerātūră
genitivo incarcerātūrōrum incarcerātūrārum incarcerātūrōrum
dativo incarcerātūrīs incarcerātūrīs incarcerātūrīs
accusativo incarcerātūrōs incarcerātūrās incarcerātūră
vocativo incarcerātūrī incarcerātūrae incarcerātūră
ablativo incarcerātūrīs incarcerātūrīs incarcerātūrīs

Voce verbale

incarceraturus

  1. participio futuro di incarcerō

Sillabazione[modifica]

ĭn | căr | cĕ | rā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /in.kar.ke.raːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /in.kar.t͡ʃe.raˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo incarcerō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)