inauguraturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo inaugurātūrus inaugurātūră inaugurātūrum
genitivo inaugurātūrī inaugurātūrae inaugurātūrī
dativo inaugurātūrō inaugurātūrae inaugurātūrō
accusativo inaugurātūrŭm inaugurātūrăm inaugurātūrum
vocativo inaugurātūrĕ inaugurātūră inaugurātūrum
ablativo inaugurātūrō inaugurātūrā inaugurātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo inaugurātūrī inaugurātūrae inaugurātūră
genitivo inaugurātūrōrum inaugurātūrārum inaugurātūrōrum
dativo inaugurātūrīs inaugurātūrīs inaugurātūrīs
accusativo inaugurātūrōs inaugurātūrās inaugurātūră
vocativo inaugurātūrī inaugurātūrae inaugurātūră
ablativo inaugurātūrīs inaugurātūrīs inaugurātūrīs

Voce verbale

inauguraturus

  1. participio futuro di inaugurō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /i.nau̯.ɡu.raː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo inaugurō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)