imputator

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

Terza declinazione
  singolare plurale
nominativo imputātor imputātōrēs
genitivo imputātōrĭs imputātōrŭm
dativo imputātōrī imputātōrĭbŭs
accusativo imputātōrĕm imputātōrēs
vocativo imputātor imputātōrēs
ablativo imputātōrĕ imputātōrĭbŭs

Sostantivo

imputator m sing, terza declinazione (genitivo: imputatoris)

  1. chi fa di conto o tiene in conto

Voce verbale

imputator

  1. seconda persona singolare dell'imperativo futuro passivo di imputō
  2. terza persona singolare dell'imperativo futuro passivo di imputō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /im.pu.taː.tor/

Etimologia / Derivazione[modifica]

Termini correlati[modifica]

Varianti[modifica]