illustratus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo illustrātus illustrātă illustrātum
genitivo illustrātī illustrātae illustrātī
dativo illustrātō illustrātae illustrātō
accusativo illustrātŭm illustrātăm illustrātum
vocativo illustrātĕ illustrātă illustrātum
ablativo illustrātō illustrātā illustrātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo illustrātī illustrātae illustrātă
genitivo illustrātōrum illustrātārum illustrātōrum
dativo illustrātīs illustrātīs illustrātīs
accusativo illustrātōs illustrātās illustrātă
vocativo illustrātī illustrātae illustrātă
ablativo illustrātīs illustrātīs illustrātīs

Voce verbale

illustratus

  1. participio perfetto di illustrō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /il.luːs.traː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo illustrō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)