exsultatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo exsultātus exsultātă exsultātum
genitivo exsultātī exsultātae exsultātī
dativo exsultātō exsultātae exsultātō
accusativo exsultātŭm exsultātăm exsultātum
vocativo exsultātĕ exsultātă exsultātum
ablativo exsultātō exsultātā exsultātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo exsultātī exsultātae exsultātă
genitivo exsultātōrum exsultātārum exsultātōrum
dativo exsultātīs exsultātīs exsultātīs
accusativo exsultātōs exsultātās exsultātă
vocativo exsultātī exsultātae exsultātă
ablativo exsultātīs exsultātīs exsultātīs

Voce verbale

exsultatus

  1. participio perfetto di exsultō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ekˈsul.taː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo exsultō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)