evicturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo evictūrus evictūră evictūrum
genitivo evictūrī evictūrae evictūrī
dativo evictūrō evictūrae evictūrō
accusativo evictūrŭm evictūrăm evictūrum
vocativo evictūrĕ evictūră evictūrum
ablativo evictūrō evictūrā evictūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo evictūrī evictūrae evictūră
genitivo evictūrōrum evictūrārum evictūrōrum
dativo evictūrīs evictūrīs evictūrīs
accusativo evictūrōs evictūrās evictūră
vocativo evictūrī evictūrae evictūră
ablativo evictūrīs evictūrīs evictūrīs

Voce verbale

evicturus

  1. participio futuro di evincō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /eː.wik.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo evincō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)