emanaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo emanātūrus emanātūră emanātūrum
genitivo emanātūrī emanātūrae emanātūrī
dativo emanātūrō emanātūrae emanātūrō
accusativo emanātūrŭm emanātūrăm emanātūrum
vocativo emanātūrĕ emanātūră emanātūrum
ablativo emanātūrō emanātūrā emanātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo emanātūrī emanātūrae emanātūră
genitivo emanātūrōrum emanātūrārum emanātūrōrum
dativo emanātūrīs emanātūrīs emanātūrīs
accusativo emanātūrōs emanātūrās emanātūră
vocativo emanātūrī emanātūrae emanātūră
ablativo emanātūrīs emanātūrīs emanātūrīs

Voce verbale

emanaturus

  1. participio futuro di emanō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /eː.maː.naː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo emanō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)