eiaculaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo eiaculātūrus eiaculātūră eiaculātūrum
genitivo eiaculātūrī eiaculātūrae eiaculātūrī
dativo eiaculātūrō eiaculātūrae eiaculātūrō
accusativo eiaculātūrŭm eiaculātūrăm eiaculātūrum
vocativo eiaculātūrĕ eiaculātūră eiaculātūrum
ablativo eiaculātūrō eiaculātūrā eiaculātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo eiaculātūrī eiaculātūrae eiaculātūră
genitivo eiaculātūrōrum eiaculātūrārum eiaculātūrōrum
dativo eiaculātūrīs eiaculātūrīs eiaculātūrīs
accusativo eiaculātūrōs eiaculātūrās eiaculātūră
vocativo eiaculātūrī eiaculātūrae eiaculātūră
ablativo eiaculātūrīs eiaculātūrīs eiaculātūrīs

Voce verbale

eiaculaturus

  1. participio futuro di eiaculō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /eː.ja.ku.laː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo eiaculō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)