dissipatorum
Latino[modifica]
Sostantivo, forma flessa[modifica]
dissipatorum m
- genitivo plurale di dissipator
Voce verbale
dissipatorum
- genitivo maschile plurale del participio perfetto (dissipatus) di dissipō
- genitivo neutro plurale del participio perfetto (dissipatus) di dissipō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /dis.si.paː.toː.rum/
Etimologia / Derivazione[modifica]
- (sostantivo) dissipator
- (voce verbale) vedi dissipatus, dissipō