dissipatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo dissipātus dissipātă dissipātum
genitivo dissipātī dissipātae dissipātī
dativo dissipātō dissipātae dissipātō
accusativo dissipātŭm dissipātăm dissipātum
vocativo dissipātĕ dissipātă dissipātum
ablativo dissipātō dissipātā dissipātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo dissipātī dissipātae dissipātă
genitivo dissipātōrum dissipātārum dissipātōrum
dativo dissipātīs dissipātīs dissipātīs
accusativo dissipātōs dissipātās dissipātă
vocativo dissipātī dissipātae dissipātă
ablativo dissipātīs dissipātīs dissipātīs

Voce verbale

dissipatus

  1. participio perfetto di dissipō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /dis.si.paː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo dissipō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)