dissimulaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo dissimulātūrus dissimulātūră dissimulātūrum
genitivo dissimulātūrī dissimulātūrae dissimulātūrī
dativo dissimulātūrō dissimulātūrae dissimulātūrō
accusativo dissimulātūrŭm dissimulātūrăm dissimulātūrum
vocativo dissimulātūrĕ dissimulātūră dissimulātūrum
ablativo dissimulātūrō dissimulātūrā dissimulātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo dissimulātūrī dissimulātūrae dissimulātūră
genitivo dissimulātūrōrum dissimulātūrārum dissimulātūrōrum
dativo dissimulātūrīs dissimulātūrīs dissimulātūrīs
accusativo dissimulātūrōs dissimulātūrās dissimulātūră
vocativo dissimulātūrī dissimulātūrae dissimulātūră
ablativo dissimulātūrīs dissimulātūrīs dissimulātūrīs

Voce verbale

dissimulaturus

  1. participio futuro di dissimulō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /dis.si.mu.laː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo dissimulō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)