delatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo dēlātus dēlātă dēlātum
genitivo dēlātī dēlātae dēlātī
dativo dēlātō dēlātae dēlātō
accusativo dēlātŭm dēlātăm dēlātum
vocativo dēlātĕ dēlātă dēlātum
ablativo dēlātō dēlātā dēlātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo dēlātī dēlātae dēlātă
genitivo dēlātōrum dēlātārum dēlātōrum
dativo dēlātīs dēlātīs dēlātīs
accusativo dēlātōs dēlātās dēlātă
vocativo dēlātī dēlātae dēlātă
ablativo dēlātīs dēlātīs dēlātīs

Voce verbale

delatus

  1. participio perfetto di dēferō

Sillabazione[modifica]

dē | lā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /deːˈlaː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /deˈla.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo dēferō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)