decerpturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo dēcerptūrus dēcerptūră dēcerptūrum
genitivo dēcerptūrī dēcerptūrae dēcerptūrī
dativo dēcerptūrō dēcerptūrae dēcerptūrō
accusativo dēcerptūrŭm dēcerptūrăm dēcerptūrum
vocativo dēcerptūrĕ dēcerptūră dēcerptūrum
ablativo dēcerptūrō dēcerptūrā dēcerptūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo dēcerptūrī dēcerptūrae dēcerptūră
genitivo dēcerptūrōrum dēcerptūrārum dēcerptūrōrum
dativo dēcerptūrīs dēcerptūrīs dēcerptūrīs
accusativo dēcerptūrōs dēcerptūrās dēcerptūră
vocativo dēcerptūrī dēcerptūrae dēcerptūră
ablativo dēcerptūrīs dēcerptūrīs dēcerptūrīs

Voce verbale

decerpturus

  1. participio futuro di dēcerpō

Sillabazione[modifica]

dē | cĕrp | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /deː.kerpˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /de.t͡ʃerpˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo dēcerpō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)