cumulatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo cumulātus cumulātă cumulātum
genitivo cumulātī cumulātae cumulātī
dativo cumulātō cumulātae cumulātō
accusativo cumulātŭm cumulātăm cumulātum
vocativo cumulātĕ cumulātă cumulātum
ablativo cumulātō cumulātā cumulātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo cumulātī cumulātae cumulātă
genitivo cumulātōrum cumulātārum cumulātōrum
dativo cumulātīs cumulātīs cumulātīs
accusativo cumulātōs cumulātās cumulātă
vocativo cumulātī cumulātae cumulātă
ablativo cumulātīs cumulātīs cumulātīs

Voce verbale

cumulatus

  1. participio perfetto di cumulō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ku.mu.laː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo cumulō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)