cumulaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo cumulātūrus cumulātūră cumulātūrum
genitivo cumulātūrī cumulātūrae cumulātūrī
dativo cumulātūrō cumulātūrae cumulātūrō
accusativo cumulātūrŭm cumulātūrăm cumulātūrum
vocativo cumulātūrĕ cumulātūră cumulātūrum
ablativo cumulātūrō cumulātūrā cumulātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo cumulātūrī cumulātūrae cumulātūră
genitivo cumulātūrōrum cumulātūrārum cumulātūrōrum
dativo cumulātūrīs cumulātūrīs cumulātūrīs
accusativo cumulātūrōs cumulātūrās cumulātūră
vocativo cumulātūrī cumulātūrae cumulātūră
ablativo cumulātūrīs cumulātūrīs cumulātūrīs

Voce verbale

cumulaturus

  1. participio futuro di cumulō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ku.mu.laː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo cumulō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)