conturbatorum
Latino[modifica]
Sostantivo, forma flessa[modifica]
conturbatorum m
- genitivo plurale di conturbator
Voce verbale
conturbatorum
- genitivo maschile plurale del participio perfetto (conturbatus) di conturbō
- genitivo neutro plurale del participio perfetto (conturbatus) di conturbō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /kon.tur.baː.toː.rum/
Etimologia / Derivazione[modifica]
- (sostantivo) conturbator
- (voce verbale) vedi conturbatus, conturbō