consultaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo consultātūrus consultātūră consultātūrum
genitivo consultātūrī consultātūrae consultātūrī
dativo consultātūrō consultātūrae consultātūrō
accusativo consultātūrŭm consultātūrăm consultātūrum
vocativo consultātūrĕ consultātūră consultātūrum
ablativo consultātūrō consultātūrā consultātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo consultātūrī consultātūrae consultātūră
genitivo consultātūrōrum consultātūrārum consultātūrōrum
dativo consultātūrīs consultātūrīs consultātūrīs
accusativo consultātūrōs consultātūrās consultātūră
vocativo consultātūrī consultātūrae consultātūră
ablativo consultātūrīs consultātūrīs consultātūrīs

Voce verbale

consultaturus

  1. participio futuro di consultō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /kon.sul.taː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo consultō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)