conluctaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo conluctātūrus conluctātūră conluctātūrum
genitivo conluctātūrī conluctātūrae conluctātūrī
dativo conluctātūrō conluctātūrae conluctātūrō
accusativo conluctātūrŭm conluctātūrăm conluctātūrum
vocativo conluctātūrĕ conluctātūră conluctātūrum
ablativo conluctātūrō conluctātūrā conluctātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo conluctātūrī conluctātūrae conluctātūră
genitivo conluctātūrōrum conluctātūrārum conluctātūrōrum
dativo conluctātūrīs conluctātūrīs conluctātūrīs
accusativo conluctātūrōs conluctātūrās conluctātūră
vocativo conluctātūrī conluctātūrae conluctātūră
ablativo conluctātūrīs conluctātūrīs conluctātūrīs

Voce verbale

conluctaturus

  1. participio futuro di conluctor

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /kon.luːk.taː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo conluctor

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)