coniugaturum
Latino[modifica]
Voce verbale
coniugaturum
- accusativo maschile singolare del participio futuro (coniugaturus) di coniugō
- nominativo neutro singolare del participio futuro (coniugaturus) di coniugō
- accusativo neutro singolare del participio futuro (coniugaturus) di coniugō
- vocativo neutro singolare del participio futuro (coniugaturus) di coniugō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /kon.ju.ɡaː.tuː.rum/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi coniugaturus, coniugō