coniugaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo coniugātūrus coniugātūră coniugātūrum
genitivo coniugātūrī coniugātūrae coniugātūrī
dativo coniugātūrō coniugātūrae coniugātūrō
accusativo coniugātūrŭm coniugātūrăm coniugātūrum
vocativo coniugātūrĕ coniugātūră coniugātūrum
ablativo coniugātūrō coniugātūrā coniugātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo coniugātūrī coniugātūrae coniugātūră
genitivo coniugātūrōrum coniugātūrārum coniugātūrōrum
dativo coniugātūrīs coniugātūrīs coniugātūrīs
accusativo coniugātūrōs coniugātūrās coniugātūră
vocativo coniugātūrī coniugātūrae coniugātūră
ablativo coniugātūrīs coniugātūrīs coniugātūrīs

Voce verbale

coniugaturus

  1. participio futuro di coniugō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /kon.ju.ɡaː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo coniugō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)