competiturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo competitūrus competitūră competitūrum
genitivo competitūrī competitūrae competitūrī
dativo competitūrō competitūrae competitūrō
accusativo competitūrŭm competitūrăm competitūrum
vocativo competitūrĕ competitūră competitūrum
ablativo competitūrō competitūrā competitūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo competitūrī competitūrae competitūră
genitivo competitūrōrum competitūrārum competitūrōrum
dativo competitūrīs competitūrīs competitūrīs
accusativo competitūrōs competitūrās competitūră
vocativo competitūrī competitūrae competitūră
ablativo competitūrīs competitūrīs competitūrīs

Voce verbale

competiturus

  1. participio futuro di competō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /kom.pe.tiː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo competō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)