compeditus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo compedītus compedītă compedītum
genitivo compedītī compedītae compedītī
dativo compedītō compedītae compedītō
accusativo compedītŭm compedītăm compedītum
vocativo compedītĕ compedītă compedītum
ablativo compedītō compedītā compedītō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo compedītī compedītae compedītă
genitivo compedītōrum compedītārum compedītōrum
dativo compedītīs compedītīs compedītīs
accusativo compedītōs compedītās compedītă
vocativo compedītī compedītae compedītă
ablativo compedītīs compedītīs compedītīs

Voce verbale

compeditus

  1. participio perfetto di compediō

Sillabazione[modifica]

cŏm | pĕ | dī | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /kom.peˈdiː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /kom.peˈdi.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo compediō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)