burricu
Sardo[modifica]
Sostantivo
burricu m sing
singolare | plurale | |
---|---|---|
maschile | burricu | burricus |
femminile | burrica | burricas |
- asino
- mancu saludau m'at: pròpiu unu burricu est!: non mi ha neanche salutato: è davvero un asino!
- Su burricu no pappat zafaranu: l’asino non mangia zafferano.
- su burricu est prus piticu chi su cuaddu: l'asino è più piccolo del cavallo
Pronuncia[modifica]
IPA: /burˈrikku/
Etimologia / Derivazione[modifica]
dallo spagnolo borrico o dal catalano burrico ("asino"). Vedi anche lo spagnolo burro.
Sinonimi[modifica]
- (logudorese) àinu, bestiolu, burràgliu, burriolu, cheli, maghinante, molente, molingianu, poleddu, puddiolu, someri,
- (nuorese) àinu, bestiolu, calónicu, chidolu, coccineddu, coccinu, cónchinu, cotzi, inchèrcio, incónchinu, molinzanu, suncónchinu
- (campidanese): àsinu, bestiolu, bistieddu, coccineddu, chetzi, cotzi, molarxu, molenti, molingianu, uncónchinu
Varianti[modifica]
Proverbi e modi di dire[modifica]
- mellus unu burricu biu chi unu duttori mortu
- traballai chi unu burricu: lavorare molto
- essi unu burricu
- a isciacuai sa conca a su burricu si nci perdit tempus e saboni
- Antoninu Rubattu, Dizionario universale della lingua di Sardegna, 2^ edizione, 2006
- Regione Autònoma de Sardigna, Ditionàriu in línia
- Vincenzo Raimondo Porru, Nou dizionariu universali sardu-italianu, 2002 [1832]