baptizaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo baptizātūrus baptizātūră baptizātūrum
genitivo baptizātūrī baptizātūrae baptizātūrī
dativo baptizātūrō baptizātūrae baptizātūrō
accusativo baptizātūrŭm baptizātūrăm baptizātūrum
vocativo baptizātūrĕ baptizātūră baptizātūrum
ablativo baptizātūrō baptizātūrā baptizātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo baptizātūrī baptizātūrae baptizātūră
genitivo baptizātūrōrum baptizātūrārum baptizātūrōrum
dativo baptizātūrīs baptizātūrīs baptizātūrīs
accusativo baptizātūrōs baptizātūrās baptizātūră
vocativo baptizātūrī baptizātūrae baptizātūră
ablativo baptizātūrīs baptizātūrīs baptizātūrīs

Voce verbale

baptizaturus

  1. participio futuro di baptizō

Sillabazione[modifica]

băp | tĭ | zā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /bap.tiz.zaːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /bap.tid.d͡zaˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo baptizō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)