asservaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo asservātūrus asservātūră asservātūrum
genitivo asservātūrī asservātūrae asservātūrī
dativo asservātūrō asservātūrae asservātūrō
accusativo asservātūrŭm asservātūrăm asservātūrum
vocativo asservātūrĕ asservātūră asservātūrum
ablativo asservātūrō asservātūrā asservātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo asservātūrī asservātūrae asservātūră
genitivo asservātūrōrum asservātūrārum asservātūrōrum
dativo asservātūrīs asservātūrīs asservātūrīs
accusativo asservātūrōs asservātūrās asservātūră
vocativo asservātūrī asservātūrae asservātūră
ablativo asservātūrīs asservātūrīs asservātūrīs

Voce verbale

asservaturus

  1. participio futuro di asservō

Sillabazione[modifica]

ăs | sĕr | vā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /as.ser.waːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /as.ser.vaˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo asservō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)