annihilaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo annihilātūrus annihilātūră annihilātūrum
genitivo annihilātūrī annihilātūrae annihilātūrī
dativo annihilātūrō annihilātūrae annihilātūrō
accusativo annihilātūrŭm annihilātūrăm annihilātūrum
vocativo annihilātūrĕ annihilātūră annihilātūrum
ablativo annihilātūrō annihilātūrā annihilātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo annihilātūrī annihilātūrae annihilātūră
genitivo annihilātūrōrum annihilātūrārum annihilātūrōrum
dativo annihilātūrīs annihilātūrīs annihilātūrīs
accusativo annihilātūrōs annihilātūrās annihilātūră
vocativo annihilātūrī annihilātūrae annihilātūră
ablativo annihilātūrīs annihilātūrīs annihilātūrīs

Voce verbale

annihilaturus

  1. participio futuro di annihilō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /an.ni.hi.laː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo annihilō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)