altercaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo altercātūrus altercātūră altercātūrum
genitivo altercātūrī altercātūrae altercātūrī
dativo altercātūrō altercātūrae altercātūrō
accusativo altercātūrŭm altercātūrăm altercātūrum
vocativo altercātūrĕ altercātūră altercātūrum
ablativo altercātūrō altercātūrā altercātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo altercātūrī altercātūrae altercātūră
genitivo altercātūrōrum altercātūrārum altercātūrōrum
dativo altercātūrīs altercātūrīs altercātūrīs
accusativo altercātūrōs altercātūrās altercātūră
vocativo altercātūrī altercātūrae altercātūră
ablativo altercātūrīs altercātūrīs altercātūrīs

Voce verbale

altercaturus

  1. participio futuro di altercō o di altercor

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /al.ter.kaː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo altercō o altercor

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)