adunatus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo adūnātus adūnātă adūnātum
genitivo adūnātī adūnātae adūnātī
dativo adūnātō adūnātae adūnātō
accusativo adūnātŭm adūnātăm adūnātum
vocativo adūnātĕ adūnātă adūnātum
ablativo adūnātō adūnātā adūnātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo adūnātī adūnātae adūnātă
genitivo adūnātōrum adūnātārum adūnātōrum
dativo adūnātīs adūnātīs adūnātīs
accusativo adūnātōs adūnātās adūnātă
vocativo adūnātī adūnātae adūnātă
ablativo adūnātīs adūnātīs adūnātīs

Voce verbale

adunatus

  1. participio perfetto di adūnō

Sillabazione[modifica]

ă | dū | nā | tŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /a.duːˈnaː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /a.duˈna.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo adūnō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)