adunaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo adūnātūrus adūnātūră adūnātūrum
genitivo adūnātūrī adūnātūrae adūnātūrī
dativo adūnātūrō adūnātūrae adūnātūrō
accusativo adūnātūrŭm adūnātūrăm adūnātūrum
vocativo adūnātūrĕ adūnātūră adūnātūrum
ablativo adūnātūrō adūnātūrā adūnātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo adūnātūrī adūnātūrae adūnātūră
genitivo adūnātūrōrum adūnātūrārum adūnātūrōrum
dativo adūnātūrīs adūnātūrīs adūnātūrīs
accusativo adūnātūrōs adūnātūrās adūnātūră
vocativo adūnātūrī adūnātūrae adūnātūră
ablativo adūnātūrīs adūnātūrīs adūnātūrīs

Voce verbale

adunaturus

  1. participio futuro di adūnō

Sillabazione[modifica]

ă | dū | nā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /a.duː.naːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /a.du.naˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo adūnō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)