adsuens

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio presente
aggettivo di II classe
singolare
masc./fem. neutro
nominativo adsuēns adsuēns
genitivo adsuēntis adsuēntis
dativo adsuēntī adsuēntī
accusativo adsuēntem adsuēns
vocativo adsuēns adsuēns
ablativo adsuēnte,
adsuēntī1
adsuēnte,
adsuēntī1
plurale
masc./fem. neutro
nominativo adsuēntes adsuēntĭa
genitivo adsuēntĭum adsuēntĭum
dativo adsuēntĭbus adsuēntĭbus
accusativo adsuēntes adsuēntĭa
vocativo adsuēntes adsuēntĭa
ablativo adsuēntĭbus adsuēntĭbus
1solo quando usato come aggettivo

Voce verbale

adsuens

  1. participio presente di adsuō

Sillabazione[modifica]

ăd | sŭ | ēns

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ˈad.su.eːns/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ˈad.su.ens/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo adsuō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)