adcorporaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo adcorporātūrus adcorporātūră adcorporātūrum
genitivo adcorporātūrī adcorporātūrae adcorporātūrī
dativo adcorporātūrō adcorporātūrae adcorporātūrō
accusativo adcorporātūrŭm adcorporātūrăm adcorporātūrum
vocativo adcorporātūrĕ adcorporātūră adcorporātūrum
ablativo adcorporātūrō adcorporātūrā adcorporātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo adcorporātūrī adcorporātūrae adcorporātūră
genitivo adcorporātūrōrum adcorporātūrārum adcorporātūrōrum
dativo adcorporātūrīs adcorporātūrīs adcorporātūrīs
accusativo adcorporātūrōs adcorporātūrās adcorporātūră
vocativo adcorporātūrī adcorporātūrae adcorporātūră
ablativo adcorporātūrīs adcorporātūrīs adcorporātūrīs

Voce verbale

adcorporaturus

  1. participio futuro di adcorporō

Sillabazione[modifica]

ăd | cŏr | pŏ | rā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ad.kor.po.raːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ad.kor.po.raˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo adcorporō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)