abominaturorum
Latino[modifica]
Voce verbale
abominaturorum
- genitivo maschile plurale del participio futuro (abōminaturus) di abōminō o di abōminor
- genitivo neutro plurale del participio futuro (abōminaturus) di abōminō o di abōminor
Sillabazione[modifica]
- ăb | ō | mĭ | nā | tū | rō | rŭm
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /ab.oː.mi.naː.tuːˈroː.rum/
- (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ab.o.mi.na.tuˈro.rum/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi abōminaturus, abōminō