ablaqueaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo ablaqueātūrus ablaqueātūră ablaqueātūrum
genitivo ablaqueātūrī ablaqueātūrae ablaqueātūrī
dativo ablaqueātūrō ablaqueātūrae ablaqueātūrō
accusativo ablaqueātūrŭm ablaqueātūrăm ablaqueātūrum
vocativo ablaqueātūrĕ ablaqueātūră ablaqueātūrum
ablativo ablaqueātūrō ablaqueātūrā ablaqueātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo ablaqueātūrī ablaqueātūrae ablaqueātūră
genitivo ablaqueātūrōrum ablaqueātūrārum ablaqueātūrōrum
dativo ablaqueātūrīs ablaqueātūrīs ablaqueātūrīs
accusativo ablaqueātūrōs ablaqueātūrās ablaqueātūră
vocativo ablaqueātūrī ablaqueātūrae ablaqueātūră
ablativo ablaqueātūrīs ablaqueātūrīs ablaqueātūrīs

Voce verbale

ablaqueaturus

  1. participio futuro di ablaqueō

Sillabazione[modifica]

ăb | lă | qŭĕ | ā | tū | rŭs

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ab.la.kʷe.aːˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ab.la.kwe.aˈtu.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo ablaqueō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)