aberratus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo aberrātus aberrātă aberrātum
genitivo aberrātī aberrātae aberrātī
dativo aberrātō aberrātae aberrātō
accusativo aberrātŭm aberrātăm aberrātum
vocativo aberrātĕ aberrātă aberrātum
ablativo aberrātō aberrātā aberrātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo aberrātī aberrātae aberrātă
genitivo aberrātōrum aberrātārum aberrātōrum
dativo aberrātīs aberrātīs aberrātīs
accusativo aberrātōs aberrātās aberrātă
vocativo aberrātī aberrātae aberrātă
ablativo aberrātīs aberrātīs aberrātīs

Voce verbale

aberratus

  1. participio perfetto di aberrō

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /a.ber.raː.tus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo aberrō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)