abdicturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo abdictūrus abdictūră abdictūrum
genitivo abdictūrī abdictūrae abdictūrī
dativo abdictūrō abdictūrae abdictūrō
accusativo abdictūrŭm abdictūrăm abdictūrum
vocativo abdictūrĕ abdictūră abdictūrum
ablativo abdictūrō abdictūrā abdictūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo abdictūrī abdictūrae abdictūră
genitivo abdictūrōrum abdictūrārum abdictūrōrum
dativo abdictūrīs abdictūrīs abdictūrīs
accusativo abdictūrōs abdictūrās abdictūră
vocativo abdictūrī abdictūrae abdictūră
ablativo abdictūrīs abdictūrīs abdictūrīs

Voce verbale

abdicturus

  1. participio futuro di abdicō (abdicere)

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ab.dik.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo abdicō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)