abdicaturus

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.

Latino[modifica]

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo abdicātūrus abdicātūră abdicātūrum
genitivo abdicātūrī abdicātūrae abdicātūrī
dativo abdicātūrō abdicātūrae abdicātūrō
accusativo abdicātūrŭm abdicātūrăm abdicātūrum
vocativo abdicātūrĕ abdicātūră abdicātūrum
ablativo abdicātūrō abdicātūrā abdicātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo abdicātūrī abdicātūrae abdicātūră
genitivo abdicātūrōrum abdicātūrārum abdicātūrōrum
dativo abdicātūrīs abdicātūrīs abdicātūrīs
accusativo abdicātūrōs abdicātūrās abdicātūră
vocativo abdicātūrī abdicātūrae abdicātūră
ablativo abdicātūrīs abdicātūrīs abdicātūrīs

Voce verbale

abdicaturus

  1. participio futuro di abdicō (abdicare)

Pronuncia[modifica]

  • (pronuncia classica) IPA: /ab.di.kaː.tuː.rus/

Etimologia / Derivazione[modifica]

dal verbo abdicō

Uso / Precisazioni[modifica]

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)