Appendice:Coniugazioni/Latino/dirimo

Coniugazione

Verbo di terza coniugazione
paradigma
		dirimō, dirimis, dirēmī, dirēmptum, dirimĕre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		dirimĕre	dirimī	dirēmisse	dirēmptum esse	dirēmptūrum esse	dirēmptum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		dirimēns		dirēmptus		dirēmptūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		dirimendī	dirimendō	dirimendum	dirimendō
gerundivo		dirimendus
supino		dirēmptum (ablativo: dirēmptū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dirimō	dirimis	dirimit	dirimĭmus	dirimĭtis	dirimunt
	imperfetto	dirimēbam	dirimēbās	dirimēbat	dirimēbāmus	dirimēbātis	dirimēbant
	futuro semplice	dirimam	dirimēs	dirimet	dirimēmus	dirimētis	diriment
	perfetto	dirēmī	dirēmistī	dirēmit	dirēmĭmus	dirēmistis	dirēmērunt, dirēmēre
	piuccheperfetto	dirēmĕram	dirēmĕrās	dirēmĕrat	dirēmerāmus	dirēmerātis	dirēmĕrant
	futuro anteriore	dirēmĕrō	dirēmĕris	dirēmĕrit	dirēmerĭmus	dirēmerĭtis	dirēmĕrint
passivo	presente	dirimor	dirimĕris, dirimĕre	dirimĭtur	dirimĭmur	dirimimĭnī	dirimuntur
	imperfetto	dirimēbar	dirimēbāris, dirimēbāre	dirimēbātur	dirimēbāmur	dirimebāmĭnī	dirimēbantur
	futuro semplice	dirimar	dirimēris, dirimēre	dirimētur	dirimēmur	dirimēmĭnī	dirimentur
	perfetto	participio passato (dirēmptus) seguito dall’indicativo presente di sum dirēmptus sum dirēmptus es dirēmptus est dirēmptī sumus dirēmptī estis dirēmptī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (dirēmptus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum dirēmptus eram dirēmptus erās dirēmptus erat dirēmptī erāmus dirēmptī erātis dirēmptī erant
	futuro anteriore	participio passato (dirēmptus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum dirēmptus erō dirēmptus eris dirēmptus erit dirēmptī erimus dirēmptī eritis dirēmptī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dirimam	dirimās	dirimat	dirimāmus	dirimātis	dirimant
	imperfetto	dirimĕrem	dirimĕrēs	dirimĕret	dirimerēmus	dirimerētis	dirimĕrent
	perfetto	dirēmĕrim	dirēmĕris	dirēmĕrit	dirēmerĭmus	dirēmerĭtis	dirēmĕrint
	piuccheperfetto	dirēmissem	dirēmissēs	dirēmisset	dirēmissēmus	dirēmissētis	dirēmissent
passivo	presente	dirimar	dirimāris, dirimāre	dirimātur	dirimāmur	dirimāmĭnī	dirimantur
	imperfetto	dirimĕrer	dirimerēris, dirimerēre	dirimerētur	dirimerēmur	dirimerēmĭnī	dirimerentur
	perfetto	participio passato (dirēmptus) seguito dal congiuntivo presente di sum dirēmptus sim dirēmptus sis dirēmptus sit dirēmptī simus dirēmptī sitis dirēmptī sint
	piuccheperfetto	participio passato (dirēmptus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum dirēmptus essem dirēmptus essēs dirēmptus esset dirēmptī essēmus dirēmptī essētis dirēmptī essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	dirimĕ	—	—	dirimĭte	—
	futuro	—	dirimĭtō	dirimĭtō	—	dirimitōte	dirimuntō
passivo	presente	—	dirimere	—	—	dirimiminī	—
	futuro	—	dirimitor	dirimitor	—	n.e.	dirimuntor