Appendice:Coniugazioni/Francese/abriter

Da Wikizionario, il dizionario a contenuto aperto.
Voce principale: abriter.
verbo del primo gruppo
infinito abriter riflessivo pronominale s'abriter (coniugazione)
verbo ausiliare
auxiliaire
avoir gerundio
gérondif
en abritant
participio presente
participe présent
abritant participio passato
participe passé
abrité
persona singolare plurale
prima seconda terza prima seconda terza
indicativo
indicatif
je (j’) tu il/elle/on nous vous ils/elles
presente
présent
abrite abrites abrite abritons abritez abritent
imperfetto
imparfait
abritais abritais abritait abritions abritiez abritaient
passato remoto
passé simple
abritai abritas abrita abritâmes abritâtes abritèrent
futuro
futur simple
abriterai abriteras abritera abriterons abriterez abriteront
passato prossimo
passé composé
trapassato prossimo
plus-que-parfait
trapassato remoto
passé anterieur
futuro anteriore
futur antérieur
condizionale
conditionnel
je (j’) tu il/elle/on nous vous ils/elles
presente
présent
abriterais abriterais abriterait abriterions abriteriez abriteraient
passato
passé
congiuntivo
subjonctif
que je (j’) que tu qu’il/elle/on que nous que vous qu’ils/elles
presente
présent
abrite abrites abrite abritions abritiez abritent
imperfetto
imparfait
abritasse abritasses abritât abritassions abritassiez abritassent
passato
passé
trapassato
plus-que-parfait
imperativo
impératif
je (j’) tu il/elle/on nous vous ils/elles
abrite abritons abritez