suscitetis
Latino[modifica]
Voce verbale
suscitetis
- seconda persona plurale del congiuntivo presente attivo di suscitō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /sus.ki.teː.tis/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi suscitō
suscitetis
vedi suscitō