suscitatorum
Latino[modifica]
Sostantivo, forma flessa[modifica]
suscitatorum m
- genitivo plurale di suscitator
Voce verbale
suscitatorum
- genitivo maschile plurale del participio perfetto (suscitatus) di suscitō
- genitivo neutro plurale del participio perfetto (suscitatus) di suscitō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /sus.ki.taː.toː.rum/
Etimologia / Derivazione[modifica]
- (sostantivo) suscitator
- (voce verbale) vedi suscitatus, suscitō