suscitareris
Latino[modifica]
Voce verbale
suscitareris
- seconda persona singolare del congiuntivo imperfetto passivo di suscitō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /sus.ki.taː.reː.ris/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi suscitō
suscitareris
vedi suscitō