surrogabatur
Latino[modifica]
Voce verbale
surrogabatur
- terza persona singolare dell'indicativo imperfetto passivo di surrogō
Pronuncia[modifica]
- (pronuncia classica) IPA: /sur.ro.ɡaː.baː.tur/
Etimologia / Derivazione[modifica]
vedi surrogō
surrogabatur
vedi surrogō